Jak poseł został salowym na oddziale covidowym. Marcin Porzucek wolontariuszem na Rydygiera

Nie jest urodzonym wolontariuszem. W akcjach charytatywnych był tym, który wrzucał do puszki, a nie tym, który ją trzymał. To koronawirus i to co COVID-19 robi z ludźmi, zrobił z niego wolontariusza.

Zgłosił się po tym jak na dramatyczny apel lekarzy ze Szpitala Specjalistycznego w Pile o ochotników, którzy odciążą zdziesiątkowany personel i pomogą przy najprostszych czynnościach opiekuńczych, odpowiedziała tylko jedna osoba. Co innego klaskać medykom, a co innego pomóc im, gdy potrzebują bardziej konkretnego wsparcia.

- Uważam, że od osób publicznych powinno się wymagać więcej i one powinny od siebie więcej wymagać. Nie każdy musi być wolontariuszem, ale każdy może dać coś od siebie

- mówi Marcin Porzucek, poseł PiS z Piły.

Nie wiedział, gdzie trafi, bo to taki czas, gdy dodatkowa para rąk w szpitalu na Rydygiera jest potrzebna wszędzie. Personelu brakuje, bo lekarze i pielęgniarki nie mają dyspensy od koronawirusa: też są zakażeni albo choruje ktoś z ich najbliższych. Do tego dochodzą kwarantanny na które trafiają m.in. z powodu kontaktu z zakażonymi pacjentami o których w momencie przyjęcia do szpitala nie było jeszcze wiadomo, że są zakażeni, bo przecież nie ma obowiązkowych przesiewowych testów.

Trafił na ten najtrudniejszy odcinek – na oddział covidowy utworzony na dawnej neurologii. Już w marcu utworzono tam oddział obserwacyjny dla osób z podejrzeniem koronawirusa. Od 29 października to już oficjalny oddział covidowy: tego dnia wojewoda wydał decyzję, w której nałożył na pilski szpital obowiązek zabezpieczenie 8 łóżek obserwacyjnych oraz 29 łóżek dla pacjentów z potwierdzonym COVID-19, w tym czterech łóżek intensywnej terapii. To oddział pod szczególnym nadzorem i szczególnego ryzyka. Jak wszystkie takie oddziały w kraju.

Bał się. W jego rodzinie były już przecież przypadki koronawirusa. Znał relacje z przebiegu choroby. Te lżejsze i te cięższe jak bardzo ciężkie zapalenie płuc. I to, że COVID-19 robi wyjątki tylko dla dzieci, ale jak masz już więcej niż 30 lat, to możesz już się bać.

Bał się i boi się nadal. To nie jest jednak ten strach, który paraliżuje i zamyka. To raczej ten, który masz z tyłu głowy, kiedy przebierasz się w kombinezon, nakładasz maskę, ochronne obuwie i dwie pary rękawiczek. Wiesz, że musisz zadbać o swoje bezpieczeństwo nie tylko dlatego, że w domu zostawiłeś dwie kobiety swojego życia - żonę i córkę, ale także dlatego, by nie stwarzać dodatkowego zagrożenia dla personelu, który walczy o tych, których życie wisi na włosku.

Został salowym. Wstaje o godzinie 6.00. Przychodzi do szpitala na godzinę 7.00, by bez pośpiechu i starannie założyć na siebie wszystkie ochronne warstwy i punktualnie o godzinie 7.30. być już gotowym do pracy. Na oddziale rano są we trójkę: dwie salowe i on. Przed wydaniem śniadania stoliki pacjentów muszą być czyste i zdezynfekowane, więc czyści i dezynfekuje stoliki, a potem lustra, klamki, drzwi, parapety. Myje i odkaża toalety. Sprząta po śniadaniu.

Stara się być w szpitalu w każdy wolny dzień od Wiejskiej. Nie zawsze się to udaje, bo wypada jakiś poranny wywiad albo pilny wyjazd. Wtedy przychodzi w weekend. Na te kilka godzin z rana. Na tym oddziale nie powinno się zresztą dłużej przebywać. Czego nauczyły go te dwa tygodnie?

- Pokory. I jeszcze większego szacunku dla lekarzy i pielęgniarek za tę codzienną walkę. Stają na głowie, by ratować tych pacjentów i zapewnić im jak najlepszą opiekę. A jeżeli ktoś chce się osobiście o tym przekonać, to najlepszą drogą do tego jest właśnie wolontariat. Znacznie lepszą niż wysyłanie do szpitala detektywów

– odpowiada bez zastanowienia Marcin Porzucek.