Krzyż Wielkopolski. Tadeusz Brzeziński trwale wpisał się w historię gminy. Jego dorobek jest ogromny

Dokonania Tadeusza Brzezińskiego są tak duże, że trudno je opisać w jednym artykule. To człowiek działający na wielu płaszczyznach. W każdej sprawdzał się znakomicie, odnosząc sukcesy.
Urodził się 27 października 1929 roku we Lwowie. Kiedy miał cztery lata jego rodzina przeniosła się do Kołomyi. Tam przeżył II wojnę światową. Po jej zakończeniu, w maju 1945 roku, wyjechał wraz z rodzicami najpierw do Poznania, a później do Krzyża. W Trzciance ukończył gimnazjum i tam zdał maturę. Próbował dostać się na studia dziennikarskie, ale było to niemożliwe ze względu na jego przekonania. Takie to były wówczas czasy...
W 1950 roku postanowił zostać nauczycielem. Tak też się stało. Pracę w tym zawodzie rozpoczął w Herburtowie. Na początku następnego roku szkolnego został przeniesiony do Szkoły Podstawowej w Krzyżu, na stanowisko nauczyciela historii. Uczył także geografii i wychowania fizycznego.
Postawił na kształcenie. Ukończył państwowy kurs nauczycielski, zaoczne studia nauczycielskie w Poznaniu (1955-1958), a następnie zaoczne studia magisterskie w Opolu (1961-1966). Mając odpowiednie kwalifikacje w 1967 roku został dyrektorem Szkoły Podstawowej w Krzyżu i stanowisko to piastował do przejścia na emeryturę w 1991 roku. Ponadto od 1973 roku pełnił funkcję gminnego dyrektora szkół.

Dzięki swojej pracy oraz zaangażowaniu w szeroko pojętą działalność społeczną za rok 1977 uzyskał tytuł „Najpopularniejszego Człowieka Czynu Województwa Pilskiego”. Lata działalności nauczycielskiej i dyrektorskiej pana Tadeusza to intensywne doskonalenie własne, doskonalenie nauczycieli oraz bazy szkolnej w Krzyżu. Jako dyrektor szkoły postawił sobie bardzo ważny cel: podnoszenie kwalifikacji kadry pedagogicznej oraz unowocześnianie bazy. Nauczyciele podejmowali naukę na studiach, a krzyska szkoła wzbogacała się o klasopracownie i gabinety, co pozytywnie wpływało na poziom nauczania. Ważnym osiągnięciem było utworzenie funkcjonujących do dziś dnia biblioteki z czytelnią oraz izby pamięci w szkole.
Pracę doskonale łączył z działalnością w Związku Harcerstwa Polskiego. Już w roku 1945 wraz z grupą przyjaciół rozpoczął tworzenie jego struktur organizacyjnych. W 1949 roku powstał w Krzyżu Ośrodek ZHP, w którym aktywnie działał. Zaczynał od funkcji drużynowego, potem był komendantem ośrodka, aby w końcu pełnić funkcję instruktora ZHP w Krzyżu (harcmistrza PL).

W roku 1952 został powierzony mu mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej, a następnie Rady Miejskiej w Krzyżu, który sprawował do roku 1998. Przez szereg kadencji pełnił funkcję przewodniczącego. W okresie 1958-1963 był członkiem Społecznego Komitetu Budowy Szkoły w Krzyżu, a w latach 1980-1988 radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Pile.
Tadeusz Brzeziński za swoje zasługi otrzymał wiele odznaczeń państwowych, m. in. Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej i Medal Rodła. Wielokrotnie był wyróżniany w sferze oświaty. Posiada m. in. medal „Za wybitne zasługi w rozwoju oświaty województwa pilskiego”, wpis do Księgi Pamiątkowej „Zasłużeni dla oświaty i wychowania województwa pilskiego”. Ponadto ma Honorową Odznakę „Za zasługi dla ZHP”, Złoty Krzyż Zasługi dla ZHP, Honorową Odznakę Chorągwi Wielkopolskiej ZHP i Odznakę Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego”.
30 października 2019 r. podczas XIII sesji Rady Miejskiej w Krzyżu Wielkopolskim uczczono 90 urodziny Tadeusza Brzezińskiego. Burmistrz Krzyża Wielkopolskiego, Rafał Sroka, wręczył naszemu bohaterowi statuetkę, będącą wyrazem najwyższego uznania i wyróżnienia za szczególne osiągnięcia dla rozwoju gminy.

Tadeusz Brzeziński o swoich
osiągnięciach, zasadach i wyrzeczeniach
– Moim największym życiowym osiągnięciem jest to, że umiałem żyć z ludźmi i ludzie ze mną również. Zawsze znajdowałem przyjaciół. Tak było w szkole, harcerstwie i samorządzie. Ponadto moim dokonaniem jest to, że znalazłem zrozumienie wśród ludzi, z którymi współpracowałem. To bardzo ważna kwestia. Razem świętowaliśmy sukcesy, ale również wspólnie wyciągaliśmy odpowiednie wnioski z porażek.
Wiele zawdzięczam harcerstwu. Ono nauczyło mnie dobrej organizacji pracy i racjonalnego działania. Bardzo mi to pomagało podczas pracy zawodowej, czy działalności samorządowej. W harcerstwie jest zasada, że człowiek podejmuje się tylko realnych wyzwań. Jakiekolwiek zadania przed rozpoczęciem były sprawdzane, czy są wykonalne. Na inne nie warto było tracić czasu, bo były od razu skazane na porażkę. Tą regułą kierowałem się zawsze w moim życiu.
Były także inne aspekty mojej aktywności. Nie ukrywam, że przez szeroką działalność społeczną jaką prowadziłem, dużo musiałem poświęcić z życia osobistego. Na mnóstwo rzeczy nie miałem czasu, wiele spraw było odkładanych na później. Na szczęście moja małżonka również była instruktorką harcerską, dzięki temu miała wiele zrozumienia dla mojego zaangażowania w pracę i działalność społeczną. Warto dodać, że w harcerstwie zawsze powtarzaliśmy, że nic dla siebie, a wszystko dla innych. Po latach dochodzę do wniosku, że to stwierdzenie wymaga małego sprostowania. Coś dla siebie też...