Czas nowych budynków, sportowych triumfów i zmian w Kościele. Tygodnik Pilski, 1992 rok

Nr 631, 23.02.1992 r.

W wędrówce ku niebu miejsce to nie ma w promieniu około stu kilometrów żadnej konkurencji. Stalowy maszt Radiowo – Telewizyjnego Centrum Nadawczego w Rusinowie, na osiemnastym kilometrze drogi Wałcz – Gorzów, wspina się na wysokość 238 metrów i widoczny jest doskonale z dużej odległości. (…) Jak dotąd nadajniki zainstalowane przed kilkunastu laty w Rusinowie spisują się bez zarzutu, także i te polskie. Jest to zasługa konstruktorów, wykonawców i ludzi sprawujących nad nimi pieczę. Z podziwem oglądaliśmy odbiornik japoński, w którym przez tak długi czas jego pracy – jak nas zapewniano – nie przepalił się nawet bezpiecznik! (Jan Arski)

Nr 635, 22.03.1992 r.

W niedzielę zakończone zostały tegoroczne rozgrywki o mistrzostwo II ligi w piłce siatkowej kobiet. Ogromną radość swoim sympatykom sprawiły zawodniczki pilskiego Sokoła, które wygrały swoją grupę i awansowały do I ligi. Jest to historyczne osiągnięcie pilskiego sportu, gdyż po raz pierwszy Piła będzie miała I ligę (seria B) w grach zespołowych. (Krzysztof Lewandowski)

Nr 636, 29.03.1992 r.

W sobotnie popołudnie, 21 marca spełniły się wreszcie marzenia ogromnej rzeszy miłośników sportu żużlowego w Pile. Pierwsze po siedmiu latach przerwy zawody żużlowe na stadionie przy Bydgoskiej oglądało ponad 7 tysięcy widzów. To dużo, zważywszy na nie najlepszą aurę i towarzyski charakter meczu. Tym samym potwierdziło się przekonanie, że ta dyscyplina sportu będzie miała w Pile „wzięcie”. Wielkie brawa należą się ludziom, którzy mimo wielu przeciwności udowodnili, że nawet w trudnych czasach można odbudować coś, na czym w „lepszych czasach” postawiony był krzyżyk. (…) Debiut nastąpił w meczu ze Stalą Gorzów. Kibice nie tylko chcieli zobaczyć reaktywowaną po 25 latach Polonię Piła, lecz również liczyli na dobre widowisko. (…) Potrzebne gorzowianom do zwycięstwa trzy punkty zdobył w ostatnim wyścigu Świst i mecz zakończył się minimalnym zwycięstwem Stali 46:44. (Krzysztof Lewandowski)

Nr 636, 29.03.1992 r.

Urząd Kontroli Skarbowej mieści się w budynku Komendy Wojewódzkiej Policji przy ul. Bydgoskiej w Pile, w byłych pomieszczeniach wydziału paszportów. Rozpoczął swoją działalność z dniem 7 lutego br. na mocy ustawy o kontroli skarbowej z września 1991 roku. Zatrudnia 21 inspektorów, powołanych na to stanowisko przez generalnego inspektora kontroli skarbowej, wiceministra finansów, Teresę Janiszewską. (…) Wiadomo, że wraz z pojawieniem się „policji podatkowej” i donosicieli, na ludzi padł blady strach. Szacuje się, że na każde 100 zł obrotu 30 zł Polak wydaje w drugim obiegu gospodarczym poza nadzorem podatkowym państwa. Tę czarną dziurę podatkową „Brygady Tygrysa” mają ochotę znacznie ograniczyć. Z pomocą donosicieli. (Zuzanna Przeworska)

Nr 639, 19.04.1992 r.

25 marca br. jednocześnie w Watykanie i w Warszawie ogłoszona została treść bulli Jana Pawła II „Totus tuus Poloniae Populus” w sprawie ustanowienia nowej organizacji Kościoła katolickiego w Polsce. (…) Parafie na obszarze województwa pilskiego, skupione w dekanatach, należą obecnie do trzech prowincji kościelnych: gnieźnieńskiej, poznańskiej i szczecińsko – kamieńskiej. Archidiecezji Gnieźnieńskiej podległe są dekanaty: Białośliwie, Łobżenica i Wągrowiec. Arcybiskupem metropolitą w Gnieźnie mianowany został Henryk Muszyński, dotychczasowy biskup włocławski. Biskupami pomocniczymi w tej diecezji są: Szczepan Wesoły, Jan Nowak, Bogdan Wojtuś i Stanisław Gądecki, biskupem seniorem jest Jan Czerniak. Do Archidiecezji Poznańskiej należą dekanaty: Chodzież, Czarnków, Rogoźno i Wronki. Arcybiskupem metropolitą jest Jerzy Stroba, biskupem pomocniczym Zdzisław Fortuniak. W granicach Diecezji Koszalińsko – Kołobrzeskiej wchodzącej obecnie w skład nowo utworzonej Metropolii Szczecińsko – Kamieńskiej, oprócz dekanatów: Jastrowie, Mirosławiec, Wałcz i Złotów, które należały już do tej diecezji, są również Piła i Trzcianka z częścią dekanatu Drezdenko (parafie: Dzierżążno Wielkie, Krzyż, Wieleń i Żelichowo) z dotychczasowej Diecezji Gorzowskiej. Biskupem diecezjalnym jest Czesław Domin, pomocniczym Tadeusz Werno, a biskupem seniorem Ignacy Jeż. (Jan Arski)

Nr 640, 26.04.1992 r.

Z 290 pilskich ulic 64 nie mają żadnego oświetlenia. Tylko 33 mogą liczyć na nie jeszcze w tym roku. Połowa działających lamp wymaga modernizacji. Pękające coraz bardziej drewniane i betonowe słupy, druty wiszące na konarach drzew – to dość powszechny w Pile widok. Pieniądze, jakie przeznacza się na modernizację i utrzymanie miejskiego oświetlenia są kroplą w morzu potrzeb. (…) Może się więc zdarzyć tak, że w XXI wieku nocą przyświecać nam będzie jedynie księżyc. Wtedy do Europy będziemy musieli dojść po omacku. (Dariusz Michalski)

Nr 643, 17.05.1992 r.

Już za niespełna dwa tygodnie, 25 maja, otworzy swe podwoje Państwowy Dom Pomocy Społecznej w Pile, który mieści się przy ulicy 11 Listopada. Obiekt ten, przypomnijmy, pierwotnie przeznaczony był przez Zrzeszenie Katolików „Caritas” na Dom Dziennego Pobytu, ale wraz z likwidacją tej organizacji, w grudniu 1990 roku wojewoda pilski podjął decyzję o powołaniu PDPS, którego budowę finansowano ze środków Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej. (…) W PDPS zamieszka 50 pensjonariuszy kwalifikowanych przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej. Wszystko wskazuje na to, że znajdą oni tutaj drugi dom, w wielu przypadkach na pewno lepszy niż ich domy rodzinne. (A. Forecka)

Nr 644, 24.05.1992 r.

Już w latach sześćdziesiątych z inicjatywy zrzeszonych w PZITB inżynierów i techników podejmowano próby zbudowania w Pile Domu Technika. Wykonano nawet fundamenty przy skrzyżowaniu ulic Dzieci Polskich i al. Wojska Polskiego, lecz ze względu na brak funduszy zasypano je. (…) Dopiero w 1985 r. z inicjatywy działaczy NOT uzyskano decyzję Sekretarza Generalnego NOT na rozpoczęcie inwestycji. W maju 1987 r. wmurowano kamień węgielny, a pierwsi lokatorzy obiektu wprowadzili się doń w 1990 roku. (…) 25 maja br. budynek Domu Technika w Pile, po pięciu latach budowy, zostanie uroczyście oddany do użytku. (D.M.)

Nr 644, 24.05.1992 r.

Jest ten dzień, w którym cnota skromności nadto często ustępuje miejsca zasadzie: zastaw się a postaw się… Jest to ten dzień, który poprzedza gorączka wielotygodniowych przygotowań, biegania po sklepach i domowej krzątaniny. A gdy nadchodzi – bogactwo formy zdaje się przesłaniać treść uroczystości, jej sakramentalne znaczenie. Gubi się ono bowiem gdzieś wśród zwojów falban i koronek, obficie zastawionych stołów, wśród sterty prezentów i rodzicielskich ambicji, by dzień Pierwszej Komunii nie dał się zapomnieć. Bo Pierwsza Komunia jest tylko raz! (…) Dziewięciolatki mogą mieć kłopoty z tabliczką mnożenia, ale z liczeniem zgromadzonych pieniędzy – żadnych. Potwierdzą to zapewne wszystkie nauczycielki, które następnego dnia są mimowolnymi świadkami swoistej licytacji wśród dzieci, zaczynającej się od pytań: - Ile zebrałeś? Ile zebrałaś?… (Anna Forecka)