Katarzyna Olter i jej "Matki". Niezwykły cykl portretów pilskiej artystki fotografik. Dziś wieczorem otwarcie wystawy w Galerii PSM

Katarzyna Olter o "Matkach":

Matki całe życie tkwiły we mnie. Obudziły się w momencie kiedy narodziło się troje moich dzieci. Z największą siłą "wybuchły" przy narodzinach trzeciego, przy Jacusiu.  Pierwszą była Matka Skrzydlata. To ta, która zawsze unosi się trzy centymetry nad ziemią. Bez względu na to, jakie są okoliczności życia. W niej jest ta niesamowita siła do zmagań z codziennością.

Pierwszą była Matka Skrzydlata. To ta, która zawsze unosi się trzy centymetry nad ziemią. Bez względu na to, jakie są okoliczności życia

Do Skrzydlatej pozowała mi koleżanka Agnieszka Kajkowska z grupy fotograficznej PGPF "KADR", to od niej wszystko się zaczęło i od małego KADRowego pomieszczenia w którym narodziło się reszte matek. Justyna Wojakiewicz bliska mi kobietka z dzieciństwa z którą wspólnie bawiłyśmi się fotografią analogową została moją Matką jesienna... rozbudziła moją wyobraźnię barwą w której wcześniej nie potrafiłam się odnaleźć to dzięki niej tworzę w kolorach dalej.

To nie są archetypy. To jestem ja, wraz z moją mamą, która we mnie żyje różnymi odczuciami. I dlatego fotograficzne istnienie nadaję im przez wizerunek portretu kobiety, które bywają we mnie. Od emocji oraz nastroju. Często słyszę pytanie, czy dla mnie „Matka” jest jedna? Dla mnie tak, natomiast zakres cech jej miłości jest w moim życiu porównywalny do wszechświata. Dlatego poszukuję modelki zaczepiając czasami zupełnie mi nieznane osoby.

Zaczynając nowy projekt nigdy nie wyznaczam żadnych ram. Pozwalam do końca mu się spełnić i tworząc je na dzień dzisiejszy raczej nie zapowiada się na odpoczynek lub małą przerwę, dla mnie to cykl fotografi która sprawia mi ogromną przyjemność.

Często słyszę pytanie skąd biorę na to wszystko czas. Konkursy fotograficzne, warsztaty, wystawy, “Kadr”, praca, trójka dzieci, mąż, dom. Prawda jest taka, że gdybym nie miała dzieci i męża, tamta cała reszta byłaby bez znaczenia, nieważna. A mam na nią czas tylko dlatego, że pomaga mi mój mąż Darek i moje wspaniałe dzieci, Klaudia, Konrad, a nawet mały jeszcze Jacuś. To dzięki nim Dzień Matki odczuwam codziennie. To oni mnie napędzają pozytywnie i dlatego uważam również, że mamą jest się na całe życie i nieważne jest czy jest się matką jedynaka czy pięciorga dzieci i jeżeli coś się zmienia przy kolejnych narodzinach to to, że odnajdujesz się coraz piękniej i na nowo w macierzyństwie. 

Jeżeli coś się zmienia przy kolejnych narodzinach to to, że odnajdujesz się coraz piękniej i na nowo w macierzyństwie

Tylko jedno zostaje bez zmian. Troska. Moja mama zawsze mi to powtarzała, a ja zrozumiałam to dopiero gdy sama zostałam mamą, że dawniej gdy nie było telefonów komórkowych i pisało się listy, widokówki, które dostarczane były czasami po tygodniu, a rodzice przyjeżdżali na kolonie, by sprawdzić jak sobie radzi ich dziecko. Jedno z moich najpiękniejszych wspomnień jest z tym związanych. Obóz w Michałowicach, piąta rano, stoję na wartowni z koleżanką.  Unosi się mgła. Z daleka widać, że idą dwie osoby. I nagle rodzi się we mnie krzyk. Wielka radość, która zapiera dech, bo jedną z tych osób jest moja mama.  Podbiegłam do niej z płaczem “Mamusia, mamusia!”. Ogromne, niesamowite, bardzo silne emocje, które pamiętam do dziś. Troska zawsze będzie we mnie bez względu na mój wiek.